16. Highest Bungy Jump Bridge – 216 meter:
Door: Sigi
Blijf op de hoogte en volg Sigi
11 December 2013 | Zuid-Afrika, Afrikaskop
16. Highest Bungy Jump Bridge – 216 meter:
there we go, op naar Pletterbergbay. Onderweg moeten we nog twee groepsgenootjes op halen in Tsisikama. Hier kwamen we toch lang gereden dus was die een kleine moeite. Vervolgens ging onze tocht veder richting Plett.
Eerder dan geplant kwamen we de bungy jump brigde tegen.
Neer hier eerst twee keer over heen te zijn gereden met de auto, had onze chauffeur besloten om er nu meteen heen te gaan. Omdat het vanuit Plett veder was dan gedacht.
Voor de gene die bedacht hadden om te gaan springen was er geen weg meer terug.
Omdat we er op ingesteld waren dat we hier pas een dag later zouden arriveren.
Naar eerst even vanaf het restaurant te hebben gekeken,
Hebben we onze aangemeld voor de bridge walk, met als optie om boven te beslissen om wel of niet te gaan springen.
We zijn met zes man naar boven gegaan, en hebben uiteindelijk ook alle zes gesprongen.
De muziek die op de brug gedraaid werd hielp goed als afleiding.
Via de video schermen kon je de sprongen in de gaten houden. Naar dat ik de eerste drie had zien springen wist ik niet of ik nog wel wilde.
Maar als ik het niet zo doen wist dat ik er zo ie zo spijt van zou krijgen.
Naar was kleine pep tolk van een van mijn groepsmaatjes heb ik gesloten om te gaan. Harnas aan, bandsling met soort beschermhoezen om je enkels, een extra safety line aan je buik. En ready to go…
Door twee instructeurs word je naar de rand getild.
Daar sta je dan op 216 meter, met een prachtig uitzicht.
Tot dat je hoort, 3, 2, 1, go… je hoeft zelf niet eens wat te doen, wand te instructeurs helpen je maar al te graag om over de rand te duiken.
Naar een vrije val van ruim 100 meter voel je dat je weer aan je elastiek omhoog getrokken wordt, om vervolgens nog een paar keer als een jojo op een neer te gaan.
Het moment dat je stil hangt, is best grappig.
Het uitzicht wat je boven had, zie je nog een keer. Maar dan onderste boven.
Veder hoor je helemaal geen geluid, en hang je onderste boven onder een brug met allen maar bergen en natuur om je heen.
Tot dat je in een keer een stemmetje hoort: “Hello everything oke?’’
Daar is een van de instructeurs die je helpt omdraaien.
Ondertussen wordt je langzaam naar boven getakeld.
Boven aan gekomen even lachen voor de foto, en wachten tot je bent los gemaakt.
En dat alles bij elkaar duurt ongeveer 5 minuten.
Naar dat we alle foto’s en filmpjes hadden geregeld.
Zijn we door gereden naar Plett, waar we terecht kwamen bij een hostel van een Nederlandse eigenaar. Het dropje zag er erg gezellig uit, dus een goede rede om met de groep lekker te gaan eten in een van de restaurantjes en bij te komen van alle spanning van vandaag.
De volgende dag hadden we besloten om naar een ranch te gaan.
Hier hebben we een rondleiding gehad, en hebben we op 1 tot 1,5 meter afstand gestaan met een cheeta (zonder hek of zo er tussen).
In middag wezen lunchen omdat het slecht weer was.
Dit was wel gezellig, het was een soort mini markt met aan de ene kant allemaal etenstentjes, in het midden picknick tafels, en in aan de ander kant souvenirs kraampjes. En ja wat vind ik daar voor het eerst in Afrika, Loempia’s. (maar moet wel bekennen dat ze in Nederland lekkerder zijn).
Naar het dropje beken te hebben zijn we op de terug was naar het Hostel nog even afgedraaid voor een Smootie en een ijsje.
Om vervolgens alle spullen in te pakken om door te reizen naar George,
Hier was de winkelstraat helemaal verlicht met kerst verlichting, gezellig.
Naar in een fijn hostel geslapen te hebben stond de volgende bestemming alweer op het programma.
Maar dat komt in mijn volgende verslag.
Groetjes Sigi.
there we go, op naar Pletterbergbay. Onderweg moeten we nog twee groepsgenootjes op halen in Tsisikama. Hier kwamen we toch lang gereden dus was die een kleine moeite. Vervolgens ging onze tocht veder richting Plett.
Eerder dan geplant kwamen we de bungy jump brigde tegen.
Neer hier eerst twee keer over heen te zijn gereden met de auto, had onze chauffeur besloten om er nu meteen heen te gaan. Omdat het vanuit Plett veder was dan gedacht.
Voor de gene die bedacht hadden om te gaan springen was er geen weg meer terug.
Omdat we er op ingesteld waren dat we hier pas een dag later zouden arriveren.
Naar eerst even vanaf het restaurant te hebben gekeken,
Hebben we onze aangemeld voor de bridge walk, met als optie om boven te beslissen om wel of niet te gaan springen.
We zijn met zes man naar boven gegaan, en hebben uiteindelijk ook alle zes gesprongen.
De muziek die op de brug gedraaid werd hielp goed als afleiding.
Via de video schermen kon je de sprongen in de gaten houden. Naar dat ik de eerste drie had zien springen wist ik niet of ik nog wel wilde.
Maar als ik het niet zo doen wist dat ik er zo ie zo spijt van zou krijgen.
Naar was kleine pep tolk van een van mijn groepsmaatjes heb ik gesloten om te gaan. Harnas aan, bandsling met soort beschermhoezen om je enkels, een extra safety line aan je buik. En ready to go…
Door twee instructeurs word je naar de rand getild.
Daar sta je dan op 216 meter, met een prachtig uitzicht.
Tot dat je hoort, 3, 2, 1, go… je hoeft zelf niet eens wat te doen, wand te instructeurs helpen je maar al te graag om over de rand te duiken.
Naar een vrije val van ruim 100 meter voel je dat je weer aan je elastiek omhoog getrokken wordt, om vervolgens nog een paar keer als een jojo op een neer te gaan.
Het moment dat je stil hangt, is best grappig.
Het uitzicht wat je boven had, zie je nog een keer. Maar dan onderste boven.
Veder hoor je helemaal geen geluid, en hang je onderste boven onder een brug met allen maar bergen en natuur om je heen.
Tot dat je in een keer een stemmetje hoort: “Hello everything oke?’’
Daar is een van de instructeurs die je helpt omdraaien.
Ondertussen wordt je langzaam naar boven getakeld.
Boven aan gekomen even lachen voor de foto, en wachten tot je bent los gemaakt.
En dat alles bij elkaar duurt ongeveer 5 minuten.
Naar dat we alle foto’s en filmpjes hadden geregeld.
Zijn we door gereden naar Plett, waar we terecht kwamen bij een hostel van een Nederlandse eigenaar. Het dropje zag er erg gezellig uit, dus een goede rede om met de groep lekker te gaan eten in een van de restaurantjes en bij te komen van alle spanning van vandaag.
De volgende dag hadden we besloten om naar een ranch te gaan.
Hier hebben we een rondleiding gehad, en hebben we op 1 tot 1,5 meter afstand gestaan met een cheeta (zonder hek of zo er tussen).
In middag wezen lunchen omdat het slecht weer was.
Dit was wel gezellig, het was een soort mini markt met aan de ene kant allemaal etenstentjes, in het midden picknick tafels, en in aan de ander kant souvenirs kraampjes. En ja wat vind ik daar voor het eerst in Afrika, Loempia’s. (maar moet wel bekennen dat ze in Nederland lekkerder zijn).
Naar het dropje beken te hebben zijn we op de terug was naar het Hostel nog even afgedraaid voor een Smootie en een ijsje.
Om vervolgens alle spullen in te pakken om door te reizen naar George,
Hier was de winkelstraat helemaal verlicht met kerst verlichting, gezellig.
Naar in een fijn hostel geslapen te hebben stond de volgende bestemming alweer op het programma.
Maar dat komt in mijn volgende verslag.
Groetjes Sigi.
-
11 December 2013 - 20:16
Willie Arends:
Knap werk doe het niet na en ik geloof graag dat 't uitzicht prachtig was
Nog veel plezier met 't vervolg van je reis.
Heel veel groetjes Leo en Willie -
12 December 2013 - 00:11
Ans Van Gool. :
Mam heeft veel moed moeten verzamelen om naar jou foto's te kijken.
Maar toch heb ik ze gezien .
Lieve Sigi ik zou het zelf niet durven en bovendien mag ik zo iets niet doen.
Ik vindt het ontzettend knap dat je zoiets gedaan heb;
met alle respect voor jou.
Maar mij niet gezien.
Wij hebben ook jou reisverslag gelezen.
groetjes mam en pap kusjes en tot gauw! -
12 December 2013 - 23:01
Johan Buiting:
Leuk verslag Sigi!
Lijkt me geweldig zo'n sprong.
Lekker verder genieten van jouw tijd in ZA!
Groet Johan -
26 December 2013 - 16:51
Marianne En Gerard.:
Hello, everything oké Sigi,
Wat een stoere sport, en dat je dat durft, 216 meter ondersteboven naar beneden, overweldigende natuur is de surprise, maar 't is jou beroep, dus profesional in outdoorsport'.
Daar zul je geen spijt van krijgen.
Heb een aantal foto's bekeken, Stoer met de cheeta aan de voeten.
Volgens mij beleef je een geweldige tijd in ZA.
Alle mogelijkheden van wat er geboden word geniet je van.
Ga op deze manier door, wij beleven/genieten met je mee.
Al is 't dan via jou verslagen.
Groetjes Marianne en Gerard.
-
10 Januari 2014 - 17:47
Dinie Rosendaal:
hoi Sigi,
Alles is al gezegd in de reactie van de anderen.
Wij genieten mij jou mee,( via jou verslagen.)
Groetjes Hubert en Dinie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
